Si John Lloyd at si Shaina
ni Jhuly Panday
Papunta kaming airport ng girlfriend kong si Rose nang madaanan namin ang piket ng *PALEA, ang mga manggagawa ng PAL na ngayon ay nakakampo at nagproprotesta sa harap ng In-Flight Center ng PAL sa may Airport Road sa may Pasay City.
Napuna ko na may umpukan sa isang tabi nung piket, at napansin ko na naruon sa gitna ng umpukan si Shaina Magdayao at si John Lloyd Cruz. Napakunot ang aking noo sa aking nakita, anong ginagawa ng dalawa sa piket ng PALEA? Inaya ko si Rose na mag-usisa sa umpukan, pumara kami sa sinasakyan naming taxi at pinuntahan ang umpukang kinaroroonan nina John Lloyd at Shaina.
Hindi dahil sa artista sila kaya gusto kong maki-usyoso. Ang gusto kong alamin ay kung bakit sila nasa piket ng PALEA at kung ano ang kanilang ginagawa duon. May shooting ba o sila ay naliligaw at nagtatanong ng direksyon? Upang masagot ang mga tanong ko ay minabuti kong maki-tsismis. Pagdating namin sa umpukan ay inabutan namin na nagsasalita si Shaina habang ang mga manggagawa ng PAL ay seryosong nakikinig sa kanyang mga sinasabi.
“Hindi totoo na nalulugi ang PAL kaya’t nagdesisyon si Lucio Tan na i-outsource na lang ang serbisyong inyong ibinibigay sa PAL. Tubo at mas marami pang tubo ang dahilan ng pagkawala ng inyong regular na trabaho!”
Palakpakan at sigawan ang mga taong nakikinig. Natulala ako at hindi makapaniwala sa aking mga nakikita at naririnig. Pati si Rose nakita kong napanganga at tila nagulat rin sa kanyang namamalas. Nagpatuloy sa pagsasalita si Shaina.
“I understand why you are here protesting, I want you to know that we support what you are fighting for!”
Lalong lumakas ang palakpakan at sigawan ng mga tao na unti-unting nadaragdagan. Ngunit tulad ng inaasahan ko, may mga taong naroon hindi para pakinggan kung ano ang sinasabi ni Shaina at John Lloyd, andun sila upang “kodakan” ang mga artistang kanilang hinahangaan. Maririnig mo sa paligid kasabay ng palakpakan at sigawan ang mga tili ng mga kabataan at bulong-bulungan ng mga tinaguriang “uzi” o mga usisero.
“Eeeeeee! Si John Lloyd ang guwapo!”, tili ng mga kolehiyala.
“Putang ina pare! Ang ganda pala sa personal ni Shaina!” Bulalas ng isang lasing na lalaki sa kasamang tila naka-inom rin.
“Anak hawakan mo ang cellphone ko at kunan mo kami ni John Lloyd ng picture, post ko sa **FB.” Nagmamadaling utos ng isang nanay sa kanyang anak.
Mga tipikal na eksenang masasaksihan mo sa mga Pinoy tuwing makakakita ng artista. Ngunit iba itong pagkakataong ito, dahil ang mga sumunod na eksena at mga dayalogo ng taong nasa paligid ay lalong nagpamangha sa akin.
“Sorry po kung nagambala namin ang inyong programa.” Sabi ni John Lloyd, na sa mga oras na yun ay tumatagaktak na ang pawis. Ganun rin si Shaina, pinapawisan na rin ngunit nakukuha pa ring ngumiti.
“Nagdesisyon kami ni Shaina na pumunta dito upang ipakita ang aming pagsuporta sa inyong ipinaglalaban.” Pagpapatuloy ni John Lloyd.
“Nuong isang gabi napag-usapan namin ni Shaina ang tungkol sa inyong kaso, napagkuwentuhan namin yung nangyayari sa inyo at pareho kami ng naramdamang galit sa pagsasamantalang nararanasan ninyo ngayon.”
“We believe that you are being treated unfairly by PAL management, and what made the situation worse is when the government sided with those who are abusing you!”
Muling nagsigawan at nagpalakpakan ang mga tao. Dito ko napansin yung grupo ng kolehiyala na tumitili kanina na ngayon ay tahimik at seryosong nakikinig. Ganun rin yung magkumpare, itinataas pa ang kamay habang sumisigaw ng “Tama!” Si nanay naman walang tigil sa pagkuha ng larawan gamit ang kanyang cellphone, ngunit ang kanyang anak ay nakikisigaw at pumapalakpak kasabay ng mga manggagawa.
Iba pala ang epekto sa tao kung artista ang magsasalita ng ganung mga pahayag. Marahil kung manggagawa ng PAL ang nagsasalita ay baka nasa gimikan yung grupo ng mga kolehiyala, nasa inuman yung magkumpare, at yung mag-ina ay nasa bahay at nanunuod ng Will Time Big time ni Willie Revillame. Ngunit dahil artista ang nasa entablado, kahit na alam nilang kilos protesta yung pinuntahan nila ay andun sila at nakiki-usyoso. Mabuti na rin at kahit papaano ay nakapakinig sila ng mga pahayag na kung sa telebisyon at radyo nila maririnig ay hindi nila marahil pansinin dahil hindi naman kuwentong artista ang buhay ng mga manggagawa, at hindi kasing exciting ng laban ng Genebra o ni Pacquiao ang isyu ng PALEA.
“President Aquino should have sided with the Workers and not with Lucio Tan na ang intensyon lamang ay ang lalong magpayaman! Mas pinaniwalaan pa niya ang sinasabi ni Lucio Tan na nalulugi siya gayung siya ang second richest man dito sa Pilipinas!”
Ibinulong ko kay Rose na si Henry Sy ang pinakamayaman na may 7.2 Billion Dollars at pangalawa nga si Lucio Tan na may 2.8 Billion Dollars. Bilyong dolyares ang pinag-uusapang yaman dito at hindi piso.
“At hindi na dapat pinag-aaralan pa ni President Aquino kung dapat ngang ibasura ang contractualization, hindi siya ipinanganak kahapon upang hindi malaman na ang contractualization ay sagka sa karapatan ng mga manggagawa upang magkaroon ng katiyakan sa trabaho!”
“The people should know that you’re not asking for a wage increase, which I know the Filipino workers deserve to have, what you are fighting for is your right to keep your regular jobs! For 10 years you helped Lucio Tan recover his supposed loses by giving up your right for a ***CBA, and in return Lucio Tan and PNoy betrayed the working class!”, buong tapang na pahayag ni John Lloyd.
Dito pinansin ni Rose ang kakaibang John Lloyd, hindi na siya mukhang artista habang nagsasalita, “Isa na siyang Aktibista! Mas guwapo siya ngayon”, pahayag ni Rose.
At napansin ko na pati si nanay na nuong una ay panay lang ang kuha ng picture ay nakikisigaw na rin ngayon. Nakakabigla talaga ang mga pangyayari, hindi ko inaasahan ang ganung mga eksena. Hindi pumasok sa isip ko na ang tulad ni Shaina na pa-sweet at si John Lloyd na pa-cute sa mga pelikula ay makita ko sa isang picket at magsalita ng ganoong katalas.
Tanong tuloy ni Rose, “Ilang artista kaya ang ganyan?”
Ang tanong ko naman ay kung makikinig ba ang tao kung hindi artista ang magsasalita?
Marahil sa puntong ito ay sinasabi mo na sa sarili mo na inimbento ko lang ang kuwento na ito at walang katotohanan ang lahat ng sinasabi ko. Kung iyan ang iyong iniisip ay hindi mo marahil alam na ang kuwento sa likod ng aking kuwento ay TOTOO!
Mga katotohanan sa likod ng aking kuwento:
· Si Shaina at John Lloyd ay napapabalitang hiwalay na at ang posibleng dahilan ay pagseselos.
· Si Ruffa Gutierrez ang pinagseselosan ni Shaina.
· Himalang makita si Shaina at John Lloyd sa picket ng PALEA.
· Totoo na may picket ang PALEA.
· Totoo na pangalawa si Lucio Tan sa pinakamayang tao sa Pilipinas pangalawa kay Henry Sy.
· Totoo na 10 years pinagbigyan ng PALEA si Lucio Tan upang makabawi.
· Totoo na mahigit 3,000 ang tinanggalan ng regular employment ng PAL kapalit ang kontraktwal na trabaho.
· Totoo na kinampihan ni PNoy si Lucio Tan at hindi ang mga manggagawa.
*PALEA – Philippine Airlines Employees Association
**FB - Facebook
**CBA - Collective Bargaining Agreement
* Ang kwentong ito'y nalathala sa magasing Ang Masa, Nobyembre-Disyembre 2011, mp. 23-24
ni Jhuly Panday
Papunta kaming airport ng girlfriend kong si Rose nang madaanan namin ang piket ng *PALEA, ang mga manggagawa ng PAL na ngayon ay nakakampo at nagproprotesta sa harap ng In-Flight Center ng PAL sa may Airport Road sa may Pasay City.
Napuna ko na may umpukan sa isang tabi nung piket, at napansin ko na naruon sa gitna ng umpukan si Shaina Magdayao at si John Lloyd Cruz. Napakunot ang aking noo sa aking nakita, anong ginagawa ng dalawa sa piket ng PALEA? Inaya ko si Rose na mag-usisa sa umpukan, pumara kami sa sinasakyan naming taxi at pinuntahan ang umpukang kinaroroonan nina John Lloyd at Shaina.
Hindi dahil sa artista sila kaya gusto kong maki-usyoso. Ang gusto kong alamin ay kung bakit sila nasa piket ng PALEA at kung ano ang kanilang ginagawa duon. May shooting ba o sila ay naliligaw at nagtatanong ng direksyon? Upang masagot ang mga tanong ko ay minabuti kong maki-tsismis. Pagdating namin sa umpukan ay inabutan namin na nagsasalita si Shaina habang ang mga manggagawa ng PAL ay seryosong nakikinig sa kanyang mga sinasabi.
“Hindi totoo na nalulugi ang PAL kaya’t nagdesisyon si Lucio Tan na i-outsource na lang ang serbisyong inyong ibinibigay sa PAL. Tubo at mas marami pang tubo ang dahilan ng pagkawala ng inyong regular na trabaho!”
Palakpakan at sigawan ang mga taong nakikinig. Natulala ako at hindi makapaniwala sa aking mga nakikita at naririnig. Pati si Rose nakita kong napanganga at tila nagulat rin sa kanyang namamalas. Nagpatuloy sa pagsasalita si Shaina.
“I understand why you are here protesting, I want you to know that we support what you are fighting for!”
Lalong lumakas ang palakpakan at sigawan ng mga tao na unti-unting nadaragdagan. Ngunit tulad ng inaasahan ko, may mga taong naroon hindi para pakinggan kung ano ang sinasabi ni Shaina at John Lloyd, andun sila upang “kodakan” ang mga artistang kanilang hinahangaan. Maririnig mo sa paligid kasabay ng palakpakan at sigawan ang mga tili ng mga kabataan at bulong-bulungan ng mga tinaguriang “uzi” o mga usisero.
“Eeeeeee! Si John Lloyd ang guwapo!”, tili ng mga kolehiyala.
“Putang ina pare! Ang ganda pala sa personal ni Shaina!” Bulalas ng isang lasing na lalaki sa kasamang tila naka-inom rin.
“Anak hawakan mo ang cellphone ko at kunan mo kami ni John Lloyd ng picture, post ko sa **FB.” Nagmamadaling utos ng isang nanay sa kanyang anak.
Mga tipikal na eksenang masasaksihan mo sa mga Pinoy tuwing makakakita ng artista. Ngunit iba itong pagkakataong ito, dahil ang mga sumunod na eksena at mga dayalogo ng taong nasa paligid ay lalong nagpamangha sa akin.
“Sorry po kung nagambala namin ang inyong programa.” Sabi ni John Lloyd, na sa mga oras na yun ay tumatagaktak na ang pawis. Ganun rin si Shaina, pinapawisan na rin ngunit nakukuha pa ring ngumiti.
“Nagdesisyon kami ni Shaina na pumunta dito upang ipakita ang aming pagsuporta sa inyong ipinaglalaban.” Pagpapatuloy ni John Lloyd.
“Nuong isang gabi napag-usapan namin ni Shaina ang tungkol sa inyong kaso, napagkuwentuhan namin yung nangyayari sa inyo at pareho kami ng naramdamang galit sa pagsasamantalang nararanasan ninyo ngayon.”
“We believe that you are being treated unfairly by PAL management, and what made the situation worse is when the government sided with those who are abusing you!”
Muling nagsigawan at nagpalakpakan ang mga tao. Dito ko napansin yung grupo ng kolehiyala na tumitili kanina na ngayon ay tahimik at seryosong nakikinig. Ganun rin yung magkumpare, itinataas pa ang kamay habang sumisigaw ng “Tama!” Si nanay naman walang tigil sa pagkuha ng larawan gamit ang kanyang cellphone, ngunit ang kanyang anak ay nakikisigaw at pumapalakpak kasabay ng mga manggagawa.
Iba pala ang epekto sa tao kung artista ang magsasalita ng ganung mga pahayag. Marahil kung manggagawa ng PAL ang nagsasalita ay baka nasa gimikan yung grupo ng mga kolehiyala, nasa inuman yung magkumpare, at yung mag-ina ay nasa bahay at nanunuod ng Will Time Big time ni Willie Revillame. Ngunit dahil artista ang nasa entablado, kahit na alam nilang kilos protesta yung pinuntahan nila ay andun sila at nakiki-usyoso. Mabuti na rin at kahit papaano ay nakapakinig sila ng mga pahayag na kung sa telebisyon at radyo nila maririnig ay hindi nila marahil pansinin dahil hindi naman kuwentong artista ang buhay ng mga manggagawa, at hindi kasing exciting ng laban ng Genebra o ni Pacquiao ang isyu ng PALEA.
“President Aquino should have sided with the Workers and not with Lucio Tan na ang intensyon lamang ay ang lalong magpayaman! Mas pinaniwalaan pa niya ang sinasabi ni Lucio Tan na nalulugi siya gayung siya ang second richest man dito sa Pilipinas!”
Ibinulong ko kay Rose na si Henry Sy ang pinakamayaman na may 7.2 Billion Dollars at pangalawa nga si Lucio Tan na may 2.8 Billion Dollars. Bilyong dolyares ang pinag-uusapang yaman dito at hindi piso.
“At hindi na dapat pinag-aaralan pa ni President Aquino kung dapat ngang ibasura ang contractualization, hindi siya ipinanganak kahapon upang hindi malaman na ang contractualization ay sagka sa karapatan ng mga manggagawa upang magkaroon ng katiyakan sa trabaho!”
“The people should know that you’re not asking for a wage increase, which I know the Filipino workers deserve to have, what you are fighting for is your right to keep your regular jobs! For 10 years you helped Lucio Tan recover his supposed loses by giving up your right for a ***CBA, and in return Lucio Tan and PNoy betrayed the working class!”, buong tapang na pahayag ni John Lloyd.
Dito pinansin ni Rose ang kakaibang John Lloyd, hindi na siya mukhang artista habang nagsasalita, “Isa na siyang Aktibista! Mas guwapo siya ngayon”, pahayag ni Rose.
At napansin ko na pati si nanay na nuong una ay panay lang ang kuha ng picture ay nakikisigaw na rin ngayon. Nakakabigla talaga ang mga pangyayari, hindi ko inaasahan ang ganung mga eksena. Hindi pumasok sa isip ko na ang tulad ni Shaina na pa-sweet at si John Lloyd na pa-cute sa mga pelikula ay makita ko sa isang picket at magsalita ng ganoong katalas.
Tanong tuloy ni Rose, “Ilang artista kaya ang ganyan?”
Ang tanong ko naman ay kung makikinig ba ang tao kung hindi artista ang magsasalita?
Marahil sa puntong ito ay sinasabi mo na sa sarili mo na inimbento ko lang ang kuwento na ito at walang katotohanan ang lahat ng sinasabi ko. Kung iyan ang iyong iniisip ay hindi mo marahil alam na ang kuwento sa likod ng aking kuwento ay TOTOO!
Mga katotohanan sa likod ng aking kuwento:
· Si Shaina at John Lloyd ay napapabalitang hiwalay na at ang posibleng dahilan ay pagseselos.
· Si Ruffa Gutierrez ang pinagseselosan ni Shaina.
· Himalang makita si Shaina at John Lloyd sa picket ng PALEA.
· Totoo na may picket ang PALEA.
· Totoo na pangalawa si Lucio Tan sa pinakamayang tao sa Pilipinas pangalawa kay Henry Sy.
· Totoo na 10 years pinagbigyan ng PALEA si Lucio Tan upang makabawi.
· Totoo na mahigit 3,000 ang tinanggalan ng regular employment ng PAL kapalit ang kontraktwal na trabaho.
· Totoo na kinampihan ni PNoy si Lucio Tan at hindi ang mga manggagawa.
*PALEA – Philippine Airlines Employees Association
**FB - Facebook
**CBA - Collective Bargaining Agreement
* Ang kwentong ito'y nalathala sa magasing Ang Masa, Nobyembre-Disyembre 2011, mp. 23-24
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento