BAGITO
ni Jay Guevara
Saksi ang lipunan sa pagkilos at kamulatan ng kabataan. Saksi ang mga unibersidad, pamantasan, komunidad at ang gobyerno.
Kung tingnan nga lang ng lipunan sila'y salot, magulo at kung anu-ano pang negatibong bagay na sa tingin ko naman ay dahil na din sa iilang matitigas talaga ang ulo.
Ilang Lean Alejandro na ang kumilos at ang ilan pa nga ay tumanda na sa pakikialam at pagtugon sa kamalian sa sistema.
Totoo na ang kabataan ang pag-asa ng bayan. pero sa aking pananaw hindi sa basehan ng pagpapaalipin sa inutil sa sistema bagkos sa pakikibaka para sa karapatan nila.
Malinaw na itinakda na ng kasalukuyang sistema na ang bagong sibol na henerasyon ay wala nang ibang kahihinatnan kundi ang maging alipin ng sistemang kapitalista.
Wala ng pag-asa para sa tinaguriang "pag-asa".
Sa halos tatlong dekada ko na inalagi sa mundo, wala pa akong narinig o nakita na ang isang kabataan na nagsusulong ng pagbabago ang sinuportahan ng estado. Ang palagian nilang sambit "Tumigil na kayo, sayang ang panahon at pinag-aralan nyo sa ginagawa nyo". Kung ako ang tatanungin, hindi sayang ang isang bagay kung makabubuti naman sa nakakararami.
Dalawampu’t anim na taon, nasaksihan ko ang maraming pagbabago, pisikal at mental sa lipunan. Nasaksihan ko na nagbago ang kulay ng gobyerno, itsura ng piso at ang lumalalang kalagayan ng pilipino.
Makailang palit na ng muka ang gobyerno, makailang palit na rin ng mga pangako. pero ni isa walang pabor sa mga uring mas higit na mas marami sa kanila. Di pa ba tayo sawa sa mga pangako nila at mga pambulag na mababangong kasinungalingan? Oras na siguro para kumilos para sa pagbabago.
Nasabi ko na ang mga bagay na to dahil noon pa man ay ramdam ko na ang mga tinuran ko. Galing ako sa isang tipikal na pamilya, noong panahon na hindi pa ako mulat sa tunay na kulay ng sistema, "ayos na ang buhay ko, sapat na at mabubuhay na ako sa ganito", ‘yan ang laging sambit ko.
2005 dumating ang pagkakataong maidilat ko ang mga mata kong binulag ng sistema. At di nagtagal isa na ako sa mga sinasabihan ng estado na "sayang daw ang buhay ko" sagot ko naman.. anong pakialam nyo..
Mabilis akong nakumbinsi na makiisa sa pakikibaka, kahit baguhan pinilit kong intindihin ang mundong pinili ko. Bagong mundo, bagong mga taong kailangang maging bahagi ng buhay ko.
Ilang taon ang lumipas, ilang mukha ng sistema ang ibinulalas, wala pa ding pagbabago, nananatili pa ding mangmang ang Pilipino. Mahirap tanggapin pero kailangang lunukin.
Panahon na para sa pagkilos, panahon na sa pagbatikos. Hindi kailangan ng armas, ang tanging kailangan ay ang natatangi nating gilas. Kumilos para sa nakakararami, talikdan ang turo ng sistemang mapang-api.
* Ang sanaysay na ito'y nalathala sa magasing Ang Masa, Pebrero-Marso 2012, p. 22.
ni Jay Guevara
Saksi ang lipunan sa pagkilos at kamulatan ng kabataan. Saksi ang mga unibersidad, pamantasan, komunidad at ang gobyerno.
Kung tingnan nga lang ng lipunan sila'y salot, magulo at kung anu-ano pang negatibong bagay na sa tingin ko naman ay dahil na din sa iilang matitigas talaga ang ulo.
Ilang Lean Alejandro na ang kumilos at ang ilan pa nga ay tumanda na sa pakikialam at pagtugon sa kamalian sa sistema.
Totoo na ang kabataan ang pag-asa ng bayan. pero sa aking pananaw hindi sa basehan ng pagpapaalipin sa inutil sa sistema bagkos sa pakikibaka para sa karapatan nila.
Malinaw na itinakda na ng kasalukuyang sistema na ang bagong sibol na henerasyon ay wala nang ibang kahihinatnan kundi ang maging alipin ng sistemang kapitalista.
Wala ng pag-asa para sa tinaguriang "pag-asa".
Sa halos tatlong dekada ko na inalagi sa mundo, wala pa akong narinig o nakita na ang isang kabataan na nagsusulong ng pagbabago ang sinuportahan ng estado. Ang palagian nilang sambit "Tumigil na kayo, sayang ang panahon at pinag-aralan nyo sa ginagawa nyo". Kung ako ang tatanungin, hindi sayang ang isang bagay kung makabubuti naman sa nakakararami.
Dalawampu’t anim na taon, nasaksihan ko ang maraming pagbabago, pisikal at mental sa lipunan. Nasaksihan ko na nagbago ang kulay ng gobyerno, itsura ng piso at ang lumalalang kalagayan ng pilipino.
Makailang palit na ng muka ang gobyerno, makailang palit na rin ng mga pangako. pero ni isa walang pabor sa mga uring mas higit na mas marami sa kanila. Di pa ba tayo sawa sa mga pangako nila at mga pambulag na mababangong kasinungalingan? Oras na siguro para kumilos para sa pagbabago.
Nasabi ko na ang mga bagay na to dahil noon pa man ay ramdam ko na ang mga tinuran ko. Galing ako sa isang tipikal na pamilya, noong panahon na hindi pa ako mulat sa tunay na kulay ng sistema, "ayos na ang buhay ko, sapat na at mabubuhay na ako sa ganito", ‘yan ang laging sambit ko.
2005 dumating ang pagkakataong maidilat ko ang mga mata kong binulag ng sistema. At di nagtagal isa na ako sa mga sinasabihan ng estado na "sayang daw ang buhay ko" sagot ko naman.. anong pakialam nyo..
Mabilis akong nakumbinsi na makiisa sa pakikibaka, kahit baguhan pinilit kong intindihin ang mundong pinili ko. Bagong mundo, bagong mga taong kailangang maging bahagi ng buhay ko.
Ilang taon ang lumipas, ilang mukha ng sistema ang ibinulalas, wala pa ding pagbabago, nananatili pa ding mangmang ang Pilipino. Mahirap tanggapin pero kailangang lunukin.
Panahon na para sa pagkilos, panahon na sa pagbatikos. Hindi kailangan ng armas, ang tanging kailangan ay ang natatangi nating gilas. Kumilos para sa nakakararami, talikdan ang turo ng sistemang mapang-api.
* Ang sanaysay na ito'y nalathala sa magasing Ang Masa, Pebrero-Marso 2012, p. 22.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento