Hiwalayang PNoy at Grace Lee
ni Jhuly Panday
Pagkatapos ng hectic na schedule sa Malacañang ay sa wakas muli na namang makakasama ni PNoy ang kanyang kasintahang si Grace Lee.
Ika-10 ng gabi ang usapan nila at maaga siya ng sampung minuto sa kanilang napagkasunduang oras at tagpuan.
Tulad ng dati ay handa na ang lamesa para sa dalawa sa paborito nilang restoran, at tulad rin ng dati ay hindi na tumatanggap ng ibang kostumer ang nasabing restoran para na rin sa seguridad at upang magkaroon ng pribadong oras ang dalawa.
Habang naghihintay ay humingi ng babasahin si PNoy at nagbasa upang magpalipas ng oras.
Nakuha ang atensyon ni PNoy ng isang artikulo tungkol sa epekto ng outsourcing sa US. Hindi na ito bago sa kanya dahil bilang pinuno ng bansa ay updated siya sa mga pangyayari sa iba’t ibang sulok ng mundo.
Ngunit interesado siya sa usaping ito dahil alam niya na malaki ang magiging epekto ng pagbawi ng US sa lahat ng mga outsourced na trabaho ng Amerika, nangangahulugan kasi ito na maraming Filipino ang mawawalan ng trabaho.
Habang binabasa niya ang artikulo ay binulungan siya ng isa sa kanyang close-in security at sinabing dumating na raw ang kanyang kasintahan.
Itinigil na muna niya ang kanyang pagbabasa at inihanda ang sarili upang salubungin si Grace Lee.
“Good evening, my dear!” Salubong sa kanya ni Grace Lee.
“Good evening, sweetheart.” Tugon naman niya.
“What are we having tonight? I told you naman na let’s stay na lang sa place ko at ipagluluto kita eh.” Lambing ni Grace Lee.
“It’s a bit late para mag-change pa tayo ng plans. Promise, sa susunod we will eat sa place mo so I can taste your masarap na lutong bahay.” Siya namang lambing niya sa kanyang kasintahan.
“Tama na nga ang bolahan, I know gutom ka na at pagod sa trabaho, let us eat na.” Anyaya ni Grace Lee.
Tumakbo ang ilang minuto, masaya silang kumakain, nagtatawanan sa mga kuwento ng buong araw na pangyayari ng kani-kanilang mga buhay.
Ngunit nahalata ni Grace Lee na medyo matamlay si PNoy.
“Dear, what’s wrong? Matamlay ka ata, bakit?” Tanong ni Grace Lee.
“Kanina ko pa kasi iniisip yung problemang maaaring salubungin ng Pilipinas kung babawiin na ni Obama ang mga outsourced nilang trabaho sa Amerika. Kailangan nila ito upang maproteksyunan ang karapatan ng kanilang mamamayan sa kasiguraduhan sa trabaho.” Paliwanag ni PNoy.
“What’s bothering you then? Anong ikinatatakot mo kung magkaganoon nga ang mangyayari?” Tanong naman ni Grace Lee.
“Mangangahulugan ito ng kawalan ng trabaho sa marami nating kababayan na umaasa sa Business Process Outsourcing o yung tinatawag na BPO sector.” Patuloy na paliwanag ni PNoy.
“But I think mas mabuti na yung ganun, diba? Kasi mas kailangan naman talaga ng mga Filipino ay mga regular jobs with regular pay at mayroong mga benefits not like sa BPO sector na kung saan wala silang assurance sa kanilang jobs. I mean, para lang silang contractual na kailangang mag-renew ng contract every six months. And worst is, wala silang benefits kasi hindi naman required sa batas na ito ay ibigay sa kanila dahil hindi naman sila regular employees, diba tama ako?” Tanong ni Grace Lee sa kasintahan na medyo nagulantang sa pagiging updated ng kanyang kasintahan sa usapin ng outsourcing.
“But it is better to have contractuals kaysa sa mga unemployed, right? Isa pa, walang karapatang mamili ng trabaho ang mga Filipino dahil ito ang nais ng mga kumpanya at mga mamumuhunan, ang pagkakaroon ng employment flexibility upang madaling makabawi ang mga kapitalista sa inilabas nilang puhunan. Karapatan ng mga mamumuhunan na bawiin muna ang kanilang puhunan. At uulitin ko na, mas mabuti na ang maging kontraktwal kaysa sa mawalan ng trabaho.” Paliwanag ng medyo nagtataas na ng boses na PNoy.
“Don’t get me wrong dear, I know as president kailangan mong proteksyunan ang interes ng business sector, dahil sila ang magdadala ng trabaho at pera sa bansa. But do you think they already had more than what they deserve after all these years? Matagal na silang kumikita sa mababang pasahod dito sa Pilipinas. Pati ang buwis na kanilang binabayaran ay wala sa kalingkingan ng kinikita nila sa skills ng mga Filipino workers. And look what Obama wants to happen, gusto niya na bigyan ng proteksyon ang kanyang labor force samantalang tayo dito sa Pilipinas ay ibinebenta sa mas mababang halaga ang ating labor force. Don’t you think it’s stupid to question a move by Obama na naghahangad na bigyan ng proteksyon ang kanilang mga manggagawa, dapat pa nga kunan natin ito ng aral at paghandaan.” Patuloy ni Grace Lee.
Halatang medyo napipikon na si PNoy sa tinatakbo ng kanilang usapan ni Grace Lee.
Inaya na niya ang kasintahan na umuwi dahil gabi na.
Habang naglalakad papunta sa kanilang mga sasakyan ay humirit pa ng isa si Grace Lee.
“I think you should learn how to betray your own class para sa kapakanan ng Filipino working class. Hindi dapat nagpapatali sa leeg sa mga kagustuhan ng mga kapitalista dahil ang lahat ng kanilang gusto ay upang lalong humakot ng mas malaking tubo. It is all about corporate greed. It is time that the Government ay bigyan ng pagpapahalaga ang Filipino working class.” Seryosong pahayag ni Grace Lee.
“I do not understand what are you trying to tell me, pero itigil na muna natin itong usapan natin at hindi lang tayo magkakaintindihan.” Isa ring seryosong pahayag ni PNoy.
“I think we should not see each other muna. Maikling panahon pa lang tayo magka-relasyon pero nakikilala ko na kung para ka kanino. Hindi ka para sa akin, at lalong hindi ka para sa maralita at uring manggagawa.” Sabay lakad ng palayo diretso sa kanyang sasakyan si Grace Lee.
Kinabukasan ay laman na ng mga pahayagan ang hiwalayang PNoy at Grace Lee.
* Ang sanaysay na ito'y nalathala sa magasing Ang Masa, Pebrero-Marso 2012, mp. 20-21.
ni Jhuly Panday
Pagkatapos ng hectic na schedule sa Malacañang ay sa wakas muli na namang makakasama ni PNoy ang kanyang kasintahang si Grace Lee.
Ika-10 ng gabi ang usapan nila at maaga siya ng sampung minuto sa kanilang napagkasunduang oras at tagpuan.
Tulad ng dati ay handa na ang lamesa para sa dalawa sa paborito nilang restoran, at tulad rin ng dati ay hindi na tumatanggap ng ibang kostumer ang nasabing restoran para na rin sa seguridad at upang magkaroon ng pribadong oras ang dalawa.
Habang naghihintay ay humingi ng babasahin si PNoy at nagbasa upang magpalipas ng oras.
Nakuha ang atensyon ni PNoy ng isang artikulo tungkol sa epekto ng outsourcing sa US. Hindi na ito bago sa kanya dahil bilang pinuno ng bansa ay updated siya sa mga pangyayari sa iba’t ibang sulok ng mundo.
Ngunit interesado siya sa usaping ito dahil alam niya na malaki ang magiging epekto ng pagbawi ng US sa lahat ng mga outsourced na trabaho ng Amerika, nangangahulugan kasi ito na maraming Filipino ang mawawalan ng trabaho.
Habang binabasa niya ang artikulo ay binulungan siya ng isa sa kanyang close-in security at sinabing dumating na raw ang kanyang kasintahan.
Itinigil na muna niya ang kanyang pagbabasa at inihanda ang sarili upang salubungin si Grace Lee.
“Good evening, my dear!” Salubong sa kanya ni Grace Lee.
“Good evening, sweetheart.” Tugon naman niya.
“What are we having tonight? I told you naman na let’s stay na lang sa place ko at ipagluluto kita eh.” Lambing ni Grace Lee.
“It’s a bit late para mag-change pa tayo ng plans. Promise, sa susunod we will eat sa place mo so I can taste your masarap na lutong bahay.” Siya namang lambing niya sa kanyang kasintahan.
“Tama na nga ang bolahan, I know gutom ka na at pagod sa trabaho, let us eat na.” Anyaya ni Grace Lee.
Tumakbo ang ilang minuto, masaya silang kumakain, nagtatawanan sa mga kuwento ng buong araw na pangyayari ng kani-kanilang mga buhay.
Ngunit nahalata ni Grace Lee na medyo matamlay si PNoy.
“Dear, what’s wrong? Matamlay ka ata, bakit?” Tanong ni Grace Lee.
“Kanina ko pa kasi iniisip yung problemang maaaring salubungin ng Pilipinas kung babawiin na ni Obama ang mga outsourced nilang trabaho sa Amerika. Kailangan nila ito upang maproteksyunan ang karapatan ng kanilang mamamayan sa kasiguraduhan sa trabaho.” Paliwanag ni PNoy.
“What’s bothering you then? Anong ikinatatakot mo kung magkaganoon nga ang mangyayari?” Tanong naman ni Grace Lee.
“Mangangahulugan ito ng kawalan ng trabaho sa marami nating kababayan na umaasa sa Business Process Outsourcing o yung tinatawag na BPO sector.” Patuloy na paliwanag ni PNoy.
“But I think mas mabuti na yung ganun, diba? Kasi mas kailangan naman talaga ng mga Filipino ay mga regular jobs with regular pay at mayroong mga benefits not like sa BPO sector na kung saan wala silang assurance sa kanilang jobs. I mean, para lang silang contractual na kailangang mag-renew ng contract every six months. And worst is, wala silang benefits kasi hindi naman required sa batas na ito ay ibigay sa kanila dahil hindi naman sila regular employees, diba tama ako?” Tanong ni Grace Lee sa kasintahan na medyo nagulantang sa pagiging updated ng kanyang kasintahan sa usapin ng outsourcing.
“But it is better to have contractuals kaysa sa mga unemployed, right? Isa pa, walang karapatang mamili ng trabaho ang mga Filipino dahil ito ang nais ng mga kumpanya at mga mamumuhunan, ang pagkakaroon ng employment flexibility upang madaling makabawi ang mga kapitalista sa inilabas nilang puhunan. Karapatan ng mga mamumuhunan na bawiin muna ang kanilang puhunan. At uulitin ko na, mas mabuti na ang maging kontraktwal kaysa sa mawalan ng trabaho.” Paliwanag ng medyo nagtataas na ng boses na PNoy.
“Don’t get me wrong dear, I know as president kailangan mong proteksyunan ang interes ng business sector, dahil sila ang magdadala ng trabaho at pera sa bansa. But do you think they already had more than what they deserve after all these years? Matagal na silang kumikita sa mababang pasahod dito sa Pilipinas. Pati ang buwis na kanilang binabayaran ay wala sa kalingkingan ng kinikita nila sa skills ng mga Filipino workers. And look what Obama wants to happen, gusto niya na bigyan ng proteksyon ang kanyang labor force samantalang tayo dito sa Pilipinas ay ibinebenta sa mas mababang halaga ang ating labor force. Don’t you think it’s stupid to question a move by Obama na naghahangad na bigyan ng proteksyon ang kanilang mga manggagawa, dapat pa nga kunan natin ito ng aral at paghandaan.” Patuloy ni Grace Lee.
Halatang medyo napipikon na si PNoy sa tinatakbo ng kanilang usapan ni Grace Lee.
Inaya na niya ang kasintahan na umuwi dahil gabi na.
Habang naglalakad papunta sa kanilang mga sasakyan ay humirit pa ng isa si Grace Lee.
“I think you should learn how to betray your own class para sa kapakanan ng Filipino working class. Hindi dapat nagpapatali sa leeg sa mga kagustuhan ng mga kapitalista dahil ang lahat ng kanilang gusto ay upang lalong humakot ng mas malaking tubo. It is all about corporate greed. It is time that the Government ay bigyan ng pagpapahalaga ang Filipino working class.” Seryosong pahayag ni Grace Lee.
“I do not understand what are you trying to tell me, pero itigil na muna natin itong usapan natin at hindi lang tayo magkakaintindihan.” Isa ring seryosong pahayag ni PNoy.
“I think we should not see each other muna. Maikling panahon pa lang tayo magka-relasyon pero nakikilala ko na kung para ka kanino. Hindi ka para sa akin, at lalong hindi ka para sa maralita at uring manggagawa.” Sabay lakad ng palayo diretso sa kanyang sasakyan si Grace Lee.
Kinabukasan ay laman na ng mga pahayagan ang hiwalayang PNoy at Grace Lee.
* Ang sanaysay na ito'y nalathala sa magasing Ang Masa, Pebrero-Marso 2012, mp. 20-21.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento